من.
مدتهاست غرق در فکر به روزهای زندگی ام
بالاخره امروز به نتیجه ی جالبی رسیدم.
زندگی مانند ژانرهای سینمایی است.
و اسن ما هستیم که تصمیم میگیریم هر روز صبح که پلک از پلک بلند میکنیم کدام ژانر باشیم.کمدی،تراژدی،درام یا به قولی شاید یک روز در این دل مشغولی های روزمره بشود رمانتیک بود.
یا مثلا روزی اکشن باشیم.
جالب است که بشود ژانر تخیلی خودمان را به دیگران نشان دهیم تا دیگران اینقدر از بودنمان و مزاحم زندگیشان بودن صحبت نکنند
مثلا سفر بی باز گشت من به ماه را تصور کن
درباره این سایت